bir adet sinema metininde umutsuzluğun ve aile bağlarının ince çizgisini derinlemesine işlemek her süre zor bir adet iştir. İşte karşınızda böyle bir adet metin: genç yeğenin baba ölümünün ardından ona bakması için depresif durumdaki dayısının yanına yerleştirildiği bir adet öykü. Bu yapıt, öncelikle bir adet aile draması olmasının yanında, kayıp, üzüntü ve umutsuzluğun romansi. metin, bir adet yandan genç bir adet çocuğun travma sonrası yaşamakdığı duygusal çöküşü ve travmanın getirdiği sahipsizlığı ustaca yansıtırken, diğer yandan da depresif amcanın bu durumla nasıl baş edeceğini ve belki de kendi iç dünyasında çözümlemeye çalıştığı sorunları üzerinde kafa yoruyor. Bu iki şahsiyetin etrafında dönen mevzularla bir adetlikle sosyal ve mental etkilerin nasıl iç içe devam edentiğini ve bir adet erkekın yaşamakmındaki dönüm noktalarının ne kadar önemli olduğunu bize gösterir. sinema, bir adet yandan aile bağları ve sorumlulukları üzerine düşündürürken, diğer yandan da yaşamakmın acımasız yüzü ve erkekın içinde bulunduğu durumla nasıl başa çıktığının çok çarpıcı bir adet örneğini sergilemear. sonuç olarak, bu sinema duygusal bir adet yolculuk sergilemeuyor ve bakmakyicinin kendi iç dünyasını eleştirisına olanak sağlıyor. Depresyondaki amca ve babacannı kaybetmiş genç yeğen arasındaki ilişki, bakmakyicinin kendi hayatında ve manzarasinde olan biteni yeniden değerlendirmesine neden olacak bir adet deneyime dönüşüyor. Hayatın acı gerçekleri, her iki şahsiyetin gözünden taşımaılıyor ve bakmakyiciye bir adet hayat dersi olarak sergilemeuluyor.